11 grudnia 2013

Nowe przepisy prawne

mec. Beata Kozyra-Łukasiak

4 lipca 2013 r. zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia z 2013 r. poz. 28 obwieszczenie ministra zdrowia z 4 lipca 2013 r. w sprawie standardów akredytacyjnych w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych oraz funkcjonowania stacjonarnych jednostek leczenia uzależnień.
Standardy akredytacyjne w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych oraz funkcjonowania stacjonarnych jednostek leczenia uzależnień dla dorosłych oraz dla dzieci i młodzieży do ukończenia 18. roku życia dotyczą:

  • oddziałów albo ośrodków leczenia uzależnień, terapii uzależnienia od alkoholu, terapii uzależnienia od substancji psychoaktywnych,
  • oddziałów albo ośrodków rehabilitacyjnych dla uzależnionych od substancji psychoaktywnych,
  • oddziałów albo ośrodków terapii dla uzależnionych od alkoholu ze współistniejącymi zaburzeniami psychotycznymi, terapii dla uzależnionych od substancji psychoaktywnych ze współistniejącymi zaburzeniami psychotycznymi,
  • oddziałów albo ośrodków rehabilitacji dla uzależnionych od substancji psychoaktywnych ze współistniejącymi zaburzeniami psychotycznymi z wyłączeniem: oddziałów albo ośrodków leczenia alkoholowych zespołów abstynencyjnych oraz oddziałów albo ośrodków leczenia zespołów abstynencyjnych po substancjach psychoaktywnych.

23 września 2013 r. zostało opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1127, obwieszczenie ministra zdrowia z 6 czerwca 2013 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie wymagań zasadniczych oraz procedur oceny zgodności wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro.

1 października 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z 19 września 2013 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania urlopu wychowawczego, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1139.

2 października 2013 r. został opublikowany w Monitorze Polskim poz. 789 komunikat prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z 9 września 2013 r. w sprawie ogłoszenia planu finansowego Narodowego Funduszu Zdrowia na 2014 r.

19 października 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 24 września 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu ratownictwa medycznego, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1176.
Rozporządzenie określa:

  • świadczenia gwarantowane z zakresu ratownictwa medycznego,
  • warunki realizacji świadczeń gwarantowanych, w tym dotyczące personelu medycznego i wyposażenia w sprzęt i aparaturę medyczną.

Świadczeniami gwarantowanymi są świadczenia opieki zdrowotnej udzielane przez zespoły ratownictwa medycznego, w warunkach pozaszpitalnych, w celu ratowania osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego.
W zakresie koniecznym do wykonania świadczeń gwarantowanych świadczeniobiorcy zapewnia się nieodpłatnie leki i wyroby medyczne.
Warunki realizacji świadczeń gwarantowanych, w tym dotyczące personelu medycznego i wyposażenia w sprzęt i aparaturę medyczną, udzielanych przez:

  • specjalistyczny zespół ratownictwa medycznego – określa załącznik nr 1,
  • podstawowy zespół ratownictwa medycznego – określa załącznik nr 2,
  • lotniczy zespół ratownictwa medycznego – określa załącznik nr 3.

Przepisy rozporządzenia stosuje się do świadczeń gwarantowanych udzielanych od 1 stycznia 2014 r.
Do świadczeń gwarantowanych, udzielanych przed 1 stycznia 2014 r., stosuje się przepisy dotychczasowe.

22 października 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 24 września 2013 r. w sprawie Systemu Wspomagania Ratownictwa Medycznego, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1181.
System w ramach minimalnej funkcjonalności zapewnia następujące usługi:

  • tworzenia raportów i statystyk,
  • wymiany danych gromadzonych w systemie:
    1. z systemem powiadamiania ratunkowego,
    2. z systemem RUM – NFZ w zakresie przekazywania danych o jednostkach systemu, z którymi dyrektor oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia zawarł umowy, c) z rejestrem podmiotów wykonujących działalność leczniczą,
  • udostępniania wojewódzkich planów działania systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne.

Między innymi system w ramach minimalnej funkcjonalności w zakresie zadań związanych z prowadzeniem ewidencji zapewnia usługi:

  • prowadzenia ewidencji w postaci elektronicznej w odniesieniu do jednostek systemu, w podziale na szpitalne oddziały ratunkowe i zespoły ratownictwa medycznego, w tym lotnicze zespoły ratownictwa medycznego,
  • aktualizacji ewidencji,
  • integracji gromadzonych danych o jednostkach systemu z danymi pobranymi z rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą,
  • przyjmowania w postaci elektronicznej wniosków o wydanie zaświadczenia o wpisie do ewidencji,
  • udostępniania w postaci elektronicznej zaświadczeń o wpisie do ewidencji.

System zapewnia realizację usług przez umieszczanie i odbieranie dokumentów elektronicznych w formacie XML w strukturach umożliwiających komunikację, z wykorzystaniem protokołów komunikacyjnych i szyfrujących.
Struktury i formaty udostępnia się razem z dokumentacją opisu systemu w repozytorium interoperacyjności, w portalu edukacyjno-informacyjnym oraz w Biuletynie Informacji Publicznej Ministra Zdrowia.

23 października 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 24 września 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu ośrodków toksykologicznych odpowiedzialnych za kontrolę zatruć produktami biobójczymi oraz podmiotów obowiązanych do zgłaszania zatruć, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1192.
Rozporządzenie określa następujący wykaz ośrodków toksykologicznych odpowiedzialnych za kontrolę zatruć produktami biobójczymi:

  1. Centrum Informacji Toksykologicznej I Kliniki Chorób Wewnętrznych i Ostrych Zatruć Akademii Medycznej w Gdańsku, ul. Dębinki 7, 80-211 Gdańsk – właściwy do kontroli zatruć na terenie województw: pomorskiego, zachodniopomorskiego, warmińsko-mazurskiego oraz kujawsko-pomorskiego,
  2. Ośrodek Informacji Toksykologicznej Katedry Toksykologii i Chorób Środowiskowych Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Medicum, ul. Śniadeckich 10, 31-531 Kraków – właściwy do kontroli zatruć na terenie województw: małopolskiego, podkarpackiego, śląskiego oraz świętokrzyskiego,
  3. Ośrodek Informacji Toksykologicznej Oddziału Toksykologii im. dr Wandy Błeńskiej w Szpitalu Miejskim im. Franciszka Raszei, ul. Mickiewicza 2, 60-834 Poznań – właściwy do kontroli zatruć na terenie województw: wielkopolskiego, dolnośląskiego, lubuskiego oraz opolskiego,
  4. Ośrodek Kontroli Zatruć – Warszawa, ul. Piłsudskiego 33, 05-074 Halinów – właściwy do kontroli zatruć na terenie województw: mazowieckiego, łódzkiego, podlaskiego oraz lubelskiego.

18 października 2013 r. zostało opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1227 obwieszczenie ministra zdrowia z 28 marca 2013 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień.

24 października 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 17 października 2013 r. w sprawie Krajowego Rejestru Operacji Kardiochirurgicznych, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1233.
Podmiotem prowadzącym rejestr jest Instytut „Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka” w Warszawie.
Rejestr tworzy się w celu monitorowania stanu zdrowia usługobiorców oraz monitorowania zapotrzebowania na świadczenia opieki zdrowotnej w oparciu o przetwarzane dane o operacjach wykonywanych w podmiotach leczniczych udzielających świadczeń zdrowotnych z zakresu kardiochirurgii.
Do zadań rejestru należy:

  • przetwarzanie danych o operacjach kardiochirurgicznych wykonywanych w podmiotach leczniczych udzielających świadczeń zdrowotnych z zakresu kardiochirurgii,
  • wymiana przetwarzanych w rejestrze danych, dotyczących udzielanych świadczeń zdrowotnych z zakresu kardiochirurgii, między podmiotem prowadzącym rejestr i podmiotami leczniczymi udzielającymi świadczeń zdrowotnych z zakresu kardiochirurgii.

W rejestrze przetwarza się dane, które obejmują:

  • dane dotyczące podmiotu leczniczego (nazwę, numer REGON, identyfikatory pracowników medycznych wprowadzających dane do rejestru),
  • dane dotyczące usługobiorcy: imię, nazwisko, numer PESEL, a jeżeli osoba nie ma nadanego numeru PESEL – serię i numer dowodu osobistego, paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość, numer PESEL matki, w przypadku noworodków, a jeżeli osoba nie ma nadanego numeru PESEL,
  • serię i numer dowodu osobistego, paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość, płeć, obywatelstwo, numer pacjenta nadany przez podmiot leczniczy, datę urodzenia, adres miejsca zamieszkania, datę i przyczynę zgonu, diagnozy wad wrodzonych serca EACTS/STS, diagnozy wad wrodzonych niezwiązanych z sercem (NCA) EACTS/STS, liczbę dni hospitalizacji, informacje dotyczące udzielonego świadczenia zdrowotnego z zakresu kardiochirurgii, informacje w zakresie innych operacji niedotyczących serca, informacje w zakresie powikłań pooperacyjnych – wad nabytych, informacje w zakresie przedoperacyjnych czynników ryzyka, informacje w zakresie procedur dla wad wrodzonych serca – lista EACTS/STS, informacje w zakresie powikłań wad wrodzonych serca – lista EACTS/STS, informacje w zakresie przeszczepów.

Rejestr jest prowadzony z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego.

24 października 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 17 października 2013 r. w sprawie Ogólnopolskiego Rejestru Ostrych Zespołów Wieńcowych, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1234.
Podmiotem prowadzącym rejestr jest Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu.
Rejestr tworzy się w celu monitorowania stanu zdrowia usługobiorców oraz monitorowania zapotrzebowania na świadczenia opieki zdrowotnej z zakresu diagnostyki i terapii ostrych zespołów wieńcowych, udzielane w podmiotach leczniczych prowadzących szpitale udzielające świadczeń zdrowotnych z zakresu kardiologii, kardiochirurgii, chorób wewnętrznych lub anestezjologii i intensywnej terapii.
Do zadań rejestru należy:

  • przetwarzanie danych dotyczących udzielanych w podmiotach leczniczych świadczeń zdrowotnych z zakresu diagnostyki i terapii ostrych zespołów wieńcowych,
  • wymiana przetwarzanych w rejestrze danych, dotyczących udzielanych w podmiotach leczniczych świadczeń zdrowotnych z zakresu diagnostyki i terapii ostrych zespołów wieńcowych, między podmiotem prowadzącym rejestr i podmiotami leczniczymi.

W rejestrze przetwarza się dane, które obejmują:

  • dane dotyczące podmiotu leczniczego (nazwę, numer REGON, numer umowy z płatnikiem),
  • dane dotyczące usługobiorcy: numer PESEL, a w przypadku osób, które nie mają nadanego numeru PESEL – serię i numer dowodu osobistego, paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość, datę urodzenia, płeć, wzrost, wagę, identyfikator jednostki podziału terytorialnego miejsca zamieszkania, datę i godzinę przyjęcia do szpitala, informacje skąd został przyjęty i o oddziałach, na których przebywał, numer historii choroby, datę i godzinę wypisu, przekazania do innego szpitala lub zgonu w trakcie hospitalizacji, datę i godzinę wystąpienia objawów ostrego zespołu wieńcowego, rozpoznanie typu ostrego zespołu wieńcowego, informacje o czynnikach ryzyka, informacje o chorobach współistniejących, wykaz przewlekle przyjmowanych leków przed przyjęciem do szpitala, wyniki badania fizykalnego, wyniki badań laboratoryjnych krwi, informacje o lekach stosowanych w trakcie hospitalizacji, informacje o zastosowanych badaniach diagnostycznych, informacje o wykonanych zabiegach terapeutycznych, szczegółowe informacje o zastosowanym postępowaniu inwazyjnym-procedury z zakresu kardiologii inwazyjnej i kardiochirurgii, informacje o powikłaniach w trakcie hospitalizacji, informacje o lekach zleconych przy wypisie oraz o dalszych planach i zaleceniach po wypisie obejmujących diagnostykę, terapię i rehabilitację, informacje o rozpoznaniu przy wypisie, informacje o zdarzeniach sercowych w obserwacji odległej – datę wystąpienia ponownego zawału serca, datę wystąpienia udaru, datę zgonu.

Rejestr jest prowadzony z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego.

8 listopada 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 6 listopada z 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie recept lekarskich, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1293.
Recepta transgraniczna w rozumieniu art. 3 lit. k dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/24/UE z 9 marca 2011 r. w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej (Dz.Urz. UE L 88 z 4.04.2011, str. 45), wystawiona na prośbę pacjenta, który zamierza ją zrealizować w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, zawiera następujące dane:

  1. imię lub imiona i nazwisko pacjenta,
  2. datę urodzenia pacjenta,
  3. imię lub imiona i nazwisko osoby wystawiającej receptę,
  4. kwalifikacje zawodowe osoby wystawiającej receptę (tytuł zawodowy),
  5. dane do bezpośredniego kontaktu osoby wystawiającej receptę (adres e-mail lub numer telefonu, lub faksu, wraz z prefiksem międzynarodowym),
  6. adres miejsca udzielania świadczenia zdrowotnego albo adres przyjmowania wezwań i miejsca przechowywania dokumentacji medycznej oraz oznaczenie „Polska” albo skrót „PL”,
  7. nazwę powszechnie stosowaną (międzynarodową) albonazwę handlową, jeżeli:
    1. przepisany produkt jest biologicznym produktem leczniczym lub
    2. osoba wystawiająca receptę uważa, że jest ona niezbędna ze względów medycznych, w takim przypadku na recepcie zwięźle podaje powody użycia nazwy handlowej,
  8. postać,
  9. dawkę (moc),
  10. ilość,
  11. sposób dawkowania,
  12. datę wystawienia recepty.

Na recepcie transgranicznej nie może być przepisany lek o kategorii dostępności „Rpw”.
Recepta transgraniczna, która nie została zrealizowana w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, może zostać zrealizowana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za pełną odpłatnością.
Zgodnie z komunikatem ministra zdrowia z listopada 2013 r. MZ-PLO-460-19533-6/KP/13, jeżeli lekarz wystawił pacjentowi receptę transgraniczną, na której dodatkowo umieścił wszystkie elementy konieczne dla refundacji w ramach NFZ, taką receptę traktuje się jako refundowaną.

11 listopada 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 24 września 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1248.
Rozporządzenie określa:

  • wykaz oraz warunki realizacji świadczeń gwarantowanych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej,
  • poziom finansowania przejazdu środkami transportu sanitarnego w przypadkach niewymienionych w art. 41 ust. 1 i 2 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, zgodnie z którym świadczeniobiorcy przysługuje, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego, bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego, w tym lotniczego, do najbliższego podmiotu leczniczego, o którym mowa w przepisach o działalności leczniczej, udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, i z powrotem, w przypadkach:
    1. konieczności podjęcia natychmiastowego leczenia w podmiocie leczniczym,
    2. wynikających z potrzeby zachowania ciągłości leczenia.

Świadczeniobiorcy przysługuje, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego, bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego – w przypadku dysfunkcji narządu ruchu uniemożliwiającej korzystanie ze środków transportu publicznego, w celu odbycia leczenia – do najbliższego podmiotu leczniczego udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, i z powrotem.
Świadczenia gwarantowane obejmują:

  1. świadczenia lekarza podstawowej opieki zdrowotnej określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia,
  2. świadczenia pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej określone w załączniku nr 2,
  3. świadczenia położnej podstawowej opieki zdrowotnej określone w załączniku nr 3,
  4. świadczenia pielęgniarki lub higienistki szkolnej udzielane w środowisku nauczania i wychowania, określone w załączniku nr 4,
  5. świadczenia nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej, określone w załączniku nr 5,
  6. transport sanitarny.

W zakresie koniecznym do wykonania świadczeń gwarantowanych świadczeniodawca zapewnia świadczeniobiorcy nieodpłatnie:

  • badania diagnostyczne, określone w części IV załącznika nr 1,
  • leki i wyroby medyczne oraz środki pomocnicze.

Przejazd środkami transportu sanitarnego w przypadkach niewymienionych w art. 41 ust. 1 i 2 ustawy jest finansowany w 40 proc. ze środków publicznych w przypadku:

  • chorób krwi i narządów krwiotwórczych, chorób nowotworowych, chorób oczu,
  • chorób przemiany materii,
  • chorób psychicznych i zaburzeń zachowania, chorób skóry i tkanki podskórnej, chorób układu krążenia,
  • chorób układu moczowo-płciowego, chorób układu nerwowego, chorób układu oddechowego, chorób układu ruchu, chorób układu trawiennego, chorób układu wydzielania wewnętrznego, chorób zakaźnych i pasożytniczych, urazów i zatruć, wad rozwojowych wrodzonych, zniekształceń i aberracji chromosomowychgdy ze zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego wynika, że świadczeniobiorca jest zdolny do samodzielnego poruszania się bez stałej pomocy innej osoby, ale wymaga przy korzystaniu ze środków transportu publicznego pomocy innej osoby lub środka transportu publicznego dostosowanego do potrzeb osób niepełnosprawnych.

Przepisy rozporządzenia stosuje się do świadczeń gwarantowanych udzielanych od 1 stycznia 2014 r.

21 listopada 2013 r. wchodzi w życie ustawa z 11 października 2013 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw, opublikowana w DzU z 2013 r., poz. 1290.
W ustawie wprowadzono następujące definicje, które obowiązują od 1 stycznia 2014 r.:

  • ciągłość udzielanych świadczeń opieki zdrowotnej – organizacja udzielania świadczeń opieki zdrowotnej zapewniająca kontynuację procesu diagnostycznego lub terapeutycznego, w szczególności ograniczająca ryzyko przerwania procesu leczenia świadczeniobiorców w ramach danego zakresu świadczeń opieki zdrowotnej, realizowanego na podstawie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, w dniu złożenia oferty w postępowaniu w sprawie zawarcia umów,
  • kompleksowość udzielanych świadczeń opieki zdrowotnej
  • możliwość realizacji świadczeń opieki zdrowotnej w danym zakresie obejmująca wszystkie etapy i elementy procesu ich realizacji, w szczególności strukturę świadczeń opieki zdrowotnej w danym zakresie,
  • poradnia przyszpitalna – ambulatorium podmiotu leczniczego prowadzącego szpital, zlokalizowane w budynku lub zespole budynków oznaczonych tym samym adresem co szpital albo innymi adresami, ale położonych obok szpitala i tworzących funkcjonalną całość, w którym udzielane są te same lub zbliżone rodzajowo świadczenia co w szpitalu.

W sytuacji udzielania świadczeniobiorcy stacjonarnych albo całodobowych świadczeń opieki zdrowotnej oświadczenie o przysługującym mu prawie do świadczeń opieki zdrowotnej obejmuje okres od dnia rozpoczęcia udzielania świadczenia do dnia zakończenia udzielania świadczenia, nie dłuższy jednak niż do końca miesiąca następującego po miesiącu rozpoczęcia udzielania świadczenia.
W przypadku, gdy świadczenie opieki zdrowotnej trwa dłużej, świadczeniobiorca składa kolejne oświadczenie, które obejmuje okres nie dłuższy niż jeden miesiąc.
Ambulatoryjne świadczenia specjalistyczne, finansowane ze środków publicznych, udzielane na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, od 1 stycznia 2014 r. mogą być udzielane również w poradni przyszpitalnej.
Oferty złożone w postępowaniu o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej oraz umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej są jawne.
NFZ realizuje zasadę jawności:

  1. umów – przez zamieszczenie na swojej stronie internetowej informacji o każdej zawartej umowie, z uwzględnieniem maksymalnej kwoty zobowiązania funduszu wobec świadczeniodawcy, wynikającej z zawartej umowy, rodzaju, liczby i ceny zakupionych świadczeń albo z rodzaju zakupionych świadczeń, liczby jednostek rozliczeniowych (miara przyjęta do określenia wartości świadczenia opieki zdrowotnej w określonym zakresie lub rodzaju, w szczególności: punkt, porada, osobodzień) wyrażających wartość świadczenia oraz cenę jednostki rozliczeniowej, a także maksymalnej kwoty zobowiązania funduszu wobec świadczeniodawcy wynikającej ze wszystkich zawartych umów,
  2. ofert, z wyłączeniem informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorcy, które zastrzeżone zostały przez świadczeniodawcę – w szczególności przez umożliwienie wglądu do tych ofert.

Informacje, o których mowa w pkt 1, zamieszcza się w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.
Od decyzji dyrektora oddziału wojewódzkiego funduszu świadczeniodawcy przysługuje możliwość złożenia wnioseu o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Wniosek składa się do dyrektora oddziału wojewódzkiego funduszu w terminie 7 dni od dnia doręczenia decyzji.
Dyrektor oddziału wojewódzkiego funduszu rozpatruje wniosek w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania i wydaje decyzję administracyjną.
Decyzja dyrektora oddziału wojewódzkiego funduszu wydana na skutek ponownego rozpatrzenia sprawy podlega natychmiastowemu wykonaniu.
Stronami postępowania są świadczeniodawca, który złożył odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, oraz świadczeniodawcy, którzy zostali wybrani do udzielania świadczeń opieki zdrowotnej w danym postępowaniu w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.
W przypadku uwzględnienia odwołania, dotyczącego rozstrzygnięcia postępowania w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, przeprowadza się postępowanie w trybie rokowań ze świadczeniodawcą, który złożył wskazane odwołanie, chyba że z opisu przedmiotu zamówienia wynika, że umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawiera się z jednym świadczeniodawcą na danym obszarze. W takim przypadku dyrektor oddziału wojewódzkiego funduszu ponownie przeprowadza postępowanie w sprawie zawarcia umowy.
W przypadku gdy zachodzi ryzyko braku zabezpieczenia udzielania świadczeń opieki zdrowotnej, okres obowiązywania umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej może zostać przedłużony, jednak nie na okres dłuższy niż 6 miesięcy.
W przypadku braku możliwości zabezpieczenia udzielania świadczeń opieki zdrowotnej w sytuacji, w której świadczenia w danym zakresie udzielanych świadczeń opieki zdrowotnej były udzielane przez jednego świadczeniodawcę na określonym obszarze, dyrektor oddziału wojewódzkiego funduszu może dokonać zmiany umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawartej ze świadczeniodawcą w tym zakresie na obszarze sąsiadującym z tym obszarem, na okres nie dłuższy niż o 6 miesięcy.
Dokonując zmiany umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, dyrektor oddziału wojewódzkiego funduszu bierze pod uwagę konieczność zapewnienia równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej, potrzeby zdrowotne świadczeniobiorców oraz uwarunkowania komunikacyjne.
Zmiana umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej wymaga uzyskania zgody prezesa funduszu.
Dyrektor oddziału wojewódzkiego funduszu jest obowiązany niezwłocznie przeprowadzić postępowanie w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie świadczeń objętych umową, której okres obowiązywania został przedłużony, w przypadku gdy takie postępowanie nie zostało wszczęte albo zakończone.
Na wniosek dyrektora właściwego oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia, za zgodą świadczeniodawcy, obowiązywanie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w poszczególnych zakresach udzielanych świadczeń opieki zdrowotnej, realizowanych w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, może zostać przedłużone na okres nie dłuższy niż do 31 grudnia 2014 r.
Dyrektor właściwego oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia kieruje wniosek do wszystkich świadczeniodawców realizujących umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w poszczególnych zakresach udzielanych świadczeń opieki zdrowotnej.
W przypadku umów o wykonywanie medycznych czynności ratunkowych przez zespoły ratownictwa medycznego, o których mowa w przepisach ustawy z 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (DzU z 2013 r. poz. 757, ze zm.), przedłużenie umowy wymaga uzyskania zgody wojewody.
W ustawie z 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (DzU nr 122, poz. 696, ze zm.) zmianie uległ art. 70, który stanowi, że świadczenia chemioterapii niestandardowej, realizowane przed dniem wejścia w życie ustawy, są realizowane na dotychczasowych zasadach, nie dłużej jednak niż do 31 grudnia 2014 r.
W okresie 3 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy mogą być kierowane do dyrektora oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia wnioski świadczeniodawcy dotyczące rozpoczęcia realizacji świadczeń chemioterapii niestandardowej.
W ustawie z 14 czerwca 2012 r. o zmianie ustawy o działalności leczniczej oraz niektórych innych ustaw (DzU, poz. 742) zmianie uległ art. 11, zgodnie z którym podmiot leczniczy jest zobowiązany zawrzeć w zakresie określonym w art. 25 ustawy umowę ubezpieczenia:

  1. odpowiedzialności cywilnej,
  2. na rzecz pacjentów z tytułu zdarzeń medycznych określonych w przepisach o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta – w przypadku podmiotu leczniczego prowadzącego szpital (od 1 stycznia 2016 r.).

W okresie do 31 grudnia 2015 r. podmiot leczniczy prowadzący szpital może zawrzeć umowę ubezpieczenia z tytułu zdarzeń medycznych określonych w przepisach o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta. W takim przypadku kierownik niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od zawarcia umowy, przekazuje organowi prowadzącemu rejestr dokumenty ubezpieczenia potwierdzające zawarcie umowy ubezpieczenia wystawione przez ubezpieczyciela.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza