28 lutego 2014

Głos z Wiejskiej

Stanisław Karczewski
Premier Donald Tusk bardzo późno zauważył, że Bartosz Arłukowicz nie wypełnia powierzonych obowiązków i nie nadaje się do sprawowania funkcji ministra zdrowia. Dopiero podczas konwencji partyjnej PO nakazał opracowanie planu skrócenia kolejek, wyznaczając ministrowi termin do wiosny. Trzeba przyznać, że interwencja posłów Prawa i Sprawiedliwości, spowodowana wnioskiem o wotum nieufności w stosunku do Bartosza Arłukowicza, przyniosła już dobry efekt. Skłoniła ministra i premiera do pracy.
Podczas posiedzenia Sejmowej Komisji Zdrowia, opiniującej wniosek PiS o wotum nieufności, posłowie PO zachowywali się zaskakująco i dziwnie. Na siłę dążyli do tego, by skrócić debatę i dyskusję. Nie życzyli sobie również, aby zaproszeni goście zabierali głos. Nie byli zadowoleni ani z mojej obecności, ani z obecności senatora Bolesława Piechy, byłego wiceministra zdrowia. Minister Arłukowicz zaś próbował sprowadzić wszystkie problemy opieki zdrowotnej do kolejek. Niektórzy posłowie PO zuchwale mówili nawet, że kolejki nie są złym zjawiskiem i występują na całym świecie. Widać, że nie znają realiów. Przecież chorzy muszą stać po kilka godzin w kolejce, nawet od 4 rano, a jak się już szczęśliwie zapiszą na wizytę do lekarza, czekają wiele miesięcy na kolejną – u specjalisty.
System opieki zdrowotnej wymaga gruntownego przebudowania. Problemem, poza kolejkami, są: niewystarczająca ilość pieniędzy, dalsze zadłużanie się szpitali, złe wskaźniki zdrowotne, powiększająca się luka pokoleniowa wśród lekarzy i pielęgniarek, brak określonych algorytmów postępowania, zagubienie i błądzenie pacjentów w systemie opieki zdrowotnej. Kolejne to: brak informatyzacji w służbie zdrowia, nieodpowiednie proporcje finansowania poszczególnych segmentów opieki zdrowotnej, zła dostępność nowoczesnych, innowacyjnych metod diagnostycznych i terapii.
Skala zaniechań jest ogromna, dlatego ponownie złożyliśmy wniosek o wotum nieufności wobec ministra zdrowia Bartosza Arłukowicza. To już kolejny, trzeci, wniosek złożony w tej kadencji. Wystarczającym uzasadnieniem odwołania Bartosza Arłukowicza z funkcji ministra zdrowia są wyniki raportów niezależnych organizacji międzynarodowych (np. Health & Society Barometr, Euro Health Consumer Index). W świetle tych raportów Polska ze swą ochroną zdrowia lokuje się w ogonie krajów europejskich, z wyraźną tendencją do pogarszania się kolejnych wskaźników zdrowotnych. Złą kondycję stanu opieki zdrowotnej w Polsce potwierdzają również raporty Najwyższej Izby Kontroli.
Minister Arłukowicz, kiedy jeszcze nie był członkiem rządu Donalda Tuska, wielokrotnie krytykował politykę Ewy Kopacz, przedstawiał swoje wizje i plany. Kiedy zasiadł na fotelu ministerialnym, swobodnie przejął rolę kontynuatora polityki poprzedniczki. Tymczasem potrzebna jest zmiana. Na tę zmianę czeka środowisko pracowników ochrony zdrowia i, co najważniejsze, pacjenci.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza