27 czerwca 2018

Nowe przepisy prawne

Prawo

6 kwietnia 2018 r. weszło w życie rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z 9 marca 2018 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu, trybu i częstotliwości przeprowadzania okresowych profilaktycznych badań lekarskich oraz okresowej oceny sprawności fizycznej strażaka Państwowej Straży Pożarnej, opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 673.

16 kwietnia 2018 r. zostało opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 736, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 23 marca 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o instytutach badawczych.

17 kwietnia 2018 r. zostało opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 742, obwieszczenie ministra zdrowia z 28 marca 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki paliatywnej i hospicyjnej.

20 kwietnia 2018 r. zostało opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 753, obwieszczenie ministra zdrowia z 28 marca 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych.

26 kwietnia 2018 r. weszło w życie rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z 25 kwietnia 2018 r. w sprawie badań okresowych i kontrolnych funkcjonariuszy Służby Ochrony Państwa, opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 774.

26 kwietnia 2018 r. zostało opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 792, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 23 marca 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy – Prawo atomowe.

30 kwietnia 2018 r. weszła w życie ustawa z 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy, opublikowana w DzU z 2018 r., poz. 647.

30 kwietnia 2018 r. weszła w życie ustawa z 6 marca 2018 r. o rzeczniku małych i średnich przedsiębiorców, opublikowana w DzU z 2018 r., poz. 648.

10 maja 2018 r. zostało opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 867, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 13 kwietnia 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o systemie powiadamiania ratunkowego.

10 maja 2018 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 27 kwietnia 2018 r. w sprawie programu pilotażowego w centrach zdrowia psychicznego, opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 852.

Świadczenia opieki zdrowotnej w ramach pilotażu mogą być udzielane nie wcześniej niż od 1 lipca 2018 r. oraz nie później niż do 30 czerwca 2021 r.

Pilotażem są objęte świadczenia opieki zdrowotnej z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień zawarte w wykazie świadczeń gwarantowanych ze wspomnianego zakresu, z wyłączeniem:

– świadczeń z zakresu leczenia uzależnień w warunkach stacjonarnych, dziennych i ambulatoryjnych,

– świadczeń psychiatrycznych dla dzieci i młodzieży oraz świadczeń psychiatrii sądowej w warunkach podstawowego i wzmocnionego zabezpieczenia.

Świadczeniodawca prowadzący centrum zdrowia psychicznego udziela konsultacji i porad w niezbędnym zakresie świadczeniobiorcom z rozpoznaniem choroby otępiennej.

Świadczeniodawca prowadzący centrum udziela świadczeń opieki zdrowotnej w warunkach:

– stacjonarnych psychiatrycznych i w miejscu udzielania pomocy doraźnej,

– dziennych psychiatrycznych,

– ambulatoryjnych – psychiatrycznych i leczenia środowiskowego (domowego).

Centrum w ramach udzielania świadczeń opieki zdrowotnej w warunkach stacjonarnych psychiatrycznych zapewnia całodobowe udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej przez lekarza we wszystkie dni tygodnia.

Świadczeniodawca udzielający świadczeń opieki zdrowotnej w ramach pilotażu zobowiązuje się do objęcia opieką populacji osób powyżej 18. roku życia zamieszkałej na obszarach wskazanych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

Realizatorami pilotażu są świadczeniodawcy wymienieni w wykazie określonym w załączniku nr 1 do rozporządzenia, pod warunkiem zawarcia umowy z NFZ o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień.

W celu rozliczania udzielonych świadczeń opieki zdrowotnej w centrum stosuje się:

– ryczałt na populację – w przypadku świadczeń udzielanych w ramach pilotażu świadczeniobiorcom powyżej 18. roku życia zamieszkującym obszar działania centrum,

– cenę jednostkową jednostki rozliczeniowej (porady, wizyty, świadczenia, osobodnia, zabiegu) – w związku z realizacją wskazanych w umowie o realizację pilotażu świadczeń objętych finansowaniem „za wykonaną usługę” dla osób zamieszkujących obszar inny niż obszar działania centrum.

19 maja 2018 r. został opublikowany w DzU z 2018 r., poz. 949, wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 10 maja 2018 r., sygn. akt U 1/16.

Trybunał Konstytucyjny po rozpoznaniu wniosku Zarządu Krajowego Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy orzekł, że §13 ust. 5 załącznika do rozporządzenia ministra zdrowia z 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (DzU poz. 1400), stanowiący, że odmowa przyjęcia dziecka do szpitala wymaga konsultacji z ordynatorem oddziału, do którego dziecko miałoby być przyjęte, albo jego zastępcą, albo lekarzem kierującym tym oddziałem, jest zgodny z art. 137 ust. 2 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, zawierającym upoważnienie dla ministra zdrowia do określenia ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, z uwzględnieniem interesu świadczeniobiorców oraz konieczności zapewnienia właściwego wykonania umów.

23 maja 2018 r. zostało opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 979, obwieszczenie ministra zdrowia z 25 kwietnia 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie szpitalnego oddziału ratunkowego.

24 maja r. zostało opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 992, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 10 maja 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o odpadach.

29 maja 2018 r. zostało opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 1030, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 10 maja 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

30 maja 2018 r. weszła w życie ustawa z 22 marca 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks wykroczeń, opublikowana w DzU z 2018 r., poz. 911.

Zgodnie z nowelizacją art. 147a §1 kodeksu wykroczeń, kto wykonuje działalność leczniczą lub prowadzi zakład leczniczy dla zwierząt bez wymaganego wpisu do rejestru lub ewidencji, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

30 maja 2018 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 25 kwietnia 2018 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu produktów leczniczych, które mogą być doraźnie dostarczane w związku z udzielanym świadczeniem zdrowotnym, oraz wykazu produktów leczniczych wchodzących w skład zestawów przeciwwstrząsowych, ratujących życie, opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 909.

Rozporządzenie zawiera:

– wykaz produktów leczniczych, które mogą być doraźnie dostarczane w związku z udzielanym rodzajem świadczenia zdrowotnego – stanowiący załącznik nr 1,

– wykaz produktów leczniczych wchodzących w skład zestawu przeciwwstrząsowego, ratującego życie, które mogą być podawane przez lekarza, lekarza dentystę, felczera lub starszego felczera – stanowiący załącznik nr 2,

– wykaz produktów leczniczych wchodzących w skład zestawu przeciwwstrząsowego, ratującego życie, które mogą być podawane przez pielęgniarkę, położną – stanowiący załącznik nr 3.

2 czerwca 2018 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 8 maja 2018 r. w sprawie rodzajów elektronicznej dokumentacji medycznej, opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 941.

Elektroniczną dokumentację medyczną stanowią:

– informacja o rozpoznaniu choroby, problemu zdrowotnego lub urazu, wynikach przeprowadzonych badań, przyczynie odmowy przyjęcia do szpitala, udzielonych świadczeniach zdrowotnych oraz ewentualnych zaleceniach – w przypadku odmowy przyjęcia pacjenta do szpitala, o której mowa w przepisach rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania,

– informacja dla lekarza kierującego świadczeniobiorcę do poradni specjalistycznej lub leczenia szpitalnego o rozpoznaniu, sposobie leczenia, rokowaniu, ordynowanych lekach, środkach spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyrobach medycznych, w tym o okresie ich stosowania i sposobie dawkowania oraz wyznaczonych wizytach kontrolnych, o której mowa w przepisach rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej,

– karta informacyjna z leczenia szpitalnego, o której mowa w przepisach rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania.

5 czerwca 2018 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 15 maja 2018 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji, opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 953. <

18 kwietnia 2018 r. weszła w życie ustawa z 1 marca 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z wprowadzeniem e-recepty, opublikowana w DzU z 2018 r., poz. 697.

Zgodnie z przepisami ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty lekarz może, bez dokonania badania pacjenta, wystawić receptę niezbędną do kontynuacji leczenia oraz zlecenie na zaopatrzenie w wyroby medyczne jako kontynuację zaopatrzenia w wyroby medyczne, jeżeli jest to uzasadnione stanem zdrowia pacjenta odzwierciedlonym w dokumentacji medycznej.

Na podstawie przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych ZUS udostępnia certyfikat, umożliwiający podpisywanie dokumentów elektronicznych z wykorzystaniem sposobu potwierdzania pochodzenia oraz integralności danych dostępnego w systemie teleinformatycznym, jedynie lekarzom, lekarzom dentystom, felczerom i starszym felczerom, którzy uzyskali od niego upoważnienie do wystawiania zaświadczeń lekarskich.

ZUS ponosi odpowiedzialność jedynie za wykorzystanie certyfikatów w celu podpisywania zaświadczeń lekarskich wystawianych w formie dokumentu elektronicznego za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, który udostępnił lekarzom i innym upoważnionym.

Zgodnie z przepisami ustawy – Prawo farmaceutyczne świadczeniodawca jest obowiązany przechowywać druki recept lub unikalne numery identyfikujące receptę, przydzielone przez dyrektora oddziału wojewódzkiego NFZ, w warunkach zapewniających należytą ochronę przed utratą, zniszczeniem, kradzieżą lub dostępem osób nieuprawnionych.

W przypadku zakończenia okresu zatrudnienia albo śmierci osoby uprawnionej do wystawiania recept świadczeniodawca powiadamia niezwłocznie o takim zdarzeniu oraz o niewykorzystanych drukach lub unikalnych numerach identyfikujących receptę, jeżeli ich ustalenie jest możliwe, właściwy oddział wojewódzki NFZ, w którym unikalne numery identyfikujące receptę zostały przydzielone.

W przypadku zniszczenia, utraty lub kradzieży druków recept posiadających unikalne numery identyfikujące recepty przydzielone przez dyrektora oddziału wojewódzkiego NFZ lub unikalnych numerów identyfikujących recepty albo podejrzenia ich sfałszowania lub nieuprawnionego pozyskania świadczeniodawca powiadamia o tym niezwłocznie właściwy oddział wojewódzki NFZ, który przydzielił unikalne numery identyfikujące recepty, i przekazuje informacje o okolicznościach zdarzenia i numerach recept, jeżeli ich ustalenie jest możliwe.

Po otrzymaniu wymienionych informacji dyrektor oddziału wojewódzkiego NFZ niezwłocznie blokuje przydzielony unikalny numer identyfikujący receptę i zamieszcza go w prowadzonej przez NFZ ogólnopolskiej bazie numerów recept zablokowanych.

Recepta jest wystawiana w postaci elektronicznej albo papierowej.

Receptę w postaci papierowej wypisuje się w przypadku:

– braku dostępu do systemu teleinformatycznego,

– do 31 grudnia 2025 r. recepty dla:

  1. a) osoby wystawiającej (pro auctore),
  2. b) małżonka, wstępnego, zstępnego lub rodzeństwa osoby wystawiającej (pro familia),

– recepty transgranicznej,

– recepty dla osoby o nieustalonej tożsamości,

– recepty wystawianej przez lekarza będącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej wykonującego zawód czasowo i okazjonalnie na terytorium RP,

– recepty na produkt leczniczy nieposiadający pozwolenia na dopuszczenie do obrotu na terytorium RP i sprowadzany z zagranicy na warunkach i w trybie określonych w ustawie.

Recepta w postaci papierowej, na której przepisano wyłącznie produkty lecznicze niepodlegające refundacji, posiadające kategorię dostępności „Rp” lub „Rpz”, nie musi odpowiadać wzorowi recepty określonemu w przepisach rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie recept.

Recepta zawiera następujące informacje:

+ dane dotyczące pacjenta:

  1. a) imię albo imiona i nazwisko, albo oznaczenie „NN”, w przypadku osób o nieustalonej tożsamości,
  2. b) adres (nazwę miejscowości, ulicę, numer domu, kod pocztowy, numer lokalu, jeżeli nadano):

– miejsca zamieszkania albo

– miejsca pełnienia służby wojskowej, jeżeli dotyczy, albo

– urzędu gminy lub gminnego ośrodka pomocy społecznej – w przypadku świadczeniobiorcy, wobec którego wydano decyzję o umieszczeniu w domu pomocy społecznej, albo świadczeniodawcy, który udzielił świadczenia opieki zdrowotnej – w przypadku osoby bezdomnej, albo – „NMZ”, w przypadku osób o nieustalonym miejscu zamieszkania,

  1. c) identyfikator usługobiorcy, o którym mowa w przepisach ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia (PESEL),
  2. d) datę urodzenia pacjenta, w przypadku gdy nie można jej ustalić na podstawie innych danych zamieszczonych na recepcie,
  3. e) kod uprawnień dodatkowych pacjenta, jeżeli dotyczy;

+ dane dotyczące podmiotu, w którym wystawiono receptę, lub osoby, która wystawiła receptę pro auctore albo pro familia:

  1. a) w przypadku:

– podmiotu wykonującego działalność leczniczą – nazwę albo firmę, łącznie z nazwą jednostki organizacyjnej, nazwą komórki organizacyjnej, jeżeli dotyczy,

– osoby wystawiającej receptę pro auctore albo pro familia – imię i nazwisko,

  1. b) adres miejsca udzielania świadczenia zdrowotnego (nazwę miejscowości, kod pocztowy, ulicę, numer domu, numer lokalu, jeżeli zostały nadane), a w przypadku osób wykonujących działalność leczniczą wyłącznie w miejscu wezwania – adres miejsca przyjmowania wezwań i miejsca przechowywania dokumentacji medycznej, w przypadku osoby wystawiającej receptę pro auctore albo pro familia – adres miejsca zamieszkania (nazwę miejscowości, kod pocztowy, ulicę, numer domu, numer lokalu, jeżeli zostały nadane),
  2. c) numer telefonu dostępny w miejscu udzielania świadczenia, w przypadku osób wykonujących działalność leczniczą wyłącznie w miejscu wezwania albo wystawiających receptę pro auctore lub pro familia – numer telefonu kontaktowego do osoby wystawiającej receptę,
  3. d) identyfikator miejsca udzielania świadczeń – w przypadku recept w postaci elektronicznej – identyfikator, o którym mowa w przepisach ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia, w przypadku recept w postaci papierowej – dziewięciocyfrowy numer REGON, jeżeli dotyczy;

+ dane dotyczące osoby wystawiającej receptę:

  1. a) imię lub imiona i nazwisko osoby wystawiającej receptę,
  2. b) kwalifikacje zawodowe osoby wystawiającej receptę, w tym tytuł zawodowy,
  3. c) identyfikator pracownika medycznego, o którym mowa w przepisach ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia,
  4. d) numer telefonu do bezpośredniego kontaktu z osobą wystawiającą receptę,
  5. e) w przypadku recepty:

– w postaci elektronicznej – kwalifikowany podpis elektroniczny albo podpis potwierdzony profilem zaufanym e-PUAP lub z wykorzystaniem sposobu potwierdzania pochodzenia oraz integralności danych w systemie teleinformatycznym udostępnionym bezpłatnie przez ZUS albo

– w postaci papierowej – podpis własnoręczny;

+ dane dotyczące przepisanego produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego:

  1. a) nazwę powszechnie stosowaną (międzynarodową) lub nazwę handlową produktu leczniczego albo rodzajową lub handlową nazwę środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego, lub ich nazwę skróconą, która jednoznacznie pozwala określić przepisany produkt leczniczy, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrób medyczny,
  2. b) postać, w jakiej produkt leczniczy, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrób medyczny ma być wydany, jeżeli występuje w obrocie w więcej niż jednej postaci,
  3. c) dawkę produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego, jeżeli produkt leczniczy, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrób medyczny występuje w więcej niż jednej dawce,
  4. d) ilość produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego, a w przypadku:

– leku recepturowego – jego skład lub nazwę mieszaniny składników, która jest używana zwyczajowo w praktyce farmaceutycznej albo

– leku aptecznego – jego nazwę zgodną z Farmakopeą Europejską lub innymi odpowiednimi farmakopeami uznawanymi w państwach członkowskich Unii Europejskiej,

– ilość produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego, a w przypadku leku recepturowego – jego skład lub nazwę mieszaniny składników, która jest używana zwyczajowo w praktyce farmaceutycznej, leku aptecznego

– jego nazwę zgodną z Farmakopeą Europejską lub innymi odpowiednimi farmakopeami uznawanymi w państwach członkowskich UE. Ilość produktu leczniczego, leku recepturowego, leku aptecznego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego oraz surowca farmaceutycznego, przeznaczonego do sporządzenia leku recepturowego, określa się cyframi arabskimi lub słownie, a ilość surowca farmaceutycznego przeznaczonego do sporządzenia leku recepturowego będącego środkiem obojętnym, przeznaczonym do nadania odpowiedniej postaci produktu leczniczego, można również określić wyrazami „ilość odpowiednia”, „quantum satis” lub „q.s.”,

  1. e) sposób dawkowania produktu leczniczego albo sposób stosowania w przypadku wyrobów medycznych lub środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego;

+ dane dotyczące daty realizacji recepty:

  1. a) datę wystawienia recepty,
  2. b) datę realizacji recepty „od dnia”, a jeżeli nie dotyczy – znak „X”;

+ numer identyfikujący receptę nadawany przez system teleinformatyczny usługodawcy lub system, o którym mowa w przepisach ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia (Elektroniczna Platforma Gromadzenia, Analizy i Udostępnienia Zasobów Cyfrowych o Zdarzeniach Medycznych), a w przypadku recepty w postaci papierowej na produkt leczniczy o kategorii dostępności „Rpw” – unikalny numer identyfikujący receptę nadawany przez dyrektora oddziału wojewódzkiego NFZ,

7) w przypadku recept pro auctore albo pro familia – stosowne oznaczenie wskazujące dla kogo jest wystawiana recepta.

Recepta transgraniczna ma zawierać co najmniej następujące dane:

– imię lub imiona i nazwisko pacjenta,

– datę urodzenia pacjenta,

– imię lub imiona i nazwisko osoby wystawiającej receptę,

– kwalifikacje zawodowe osoby wystawiającej receptę (tytuł zawodowy),

– dane do bezpośredniego kontaktu osoby wystawiającej receptę (adres poczty elektronicznej, numer telefonu lub faksu z prefiksem międzynarodowym),

– dane dotyczące adresu miejsca udzielenia świadczenia oraz oznaczenie „Polska”,

– nazwę powszechnie stosowaną (międzynarodową) w przypadku produktu leczniczego,

– nazwę własną, jeżeli przepisany produkt jest biologicznym produktem leczniczym lub osoba wystawiająca receptę uważa, że jest ona niezbędna ze względów medycznych, w takim przypadku na recepcie zwięźle podaje powody użycia nazwy własnej,

– postać,

– moc,

– ilość,

– sposób dawkowania,

– datę wystawienia recepty,

– podpis własnoręczny osoby wystawiającej.

Na recepcie transgranicznej nie może być przepisany produkt leczniczy o kategorii dostępności „Rpw”.

Na recepcie nie mogą być zamieszczane informacje i znaki niezwiązane z jej przeznaczeniem, np. stanowiące reklamę.

Na recepcie, poza danymi dotyczącymi przepisanych produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów medycznych, można dodatkowo zamieścić:

– polecenie pilnej realizacji recepty przez zamieszczenie adnotacji „cito” lub innej równoważnej,

– zastrzeżenie o konieczności wydania pacjentowi wyłącznie określonego produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego przez zamieszczenie adnotacji „nie zamieniać” lub „NZ” przy pozycji produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego, którego zastrzeżenie dotyczy.

W dolnej części recepty w postaci papierowej zamieszcza się, w formie wydruku, nazwę i adres lub numer REGON podmiotu drukującego receptę, a w przypadku gdy wydruku dokonuje osoba wystawiająca receptę – zwrot „wydruk własny”.

Lekarz i lekarz dentysta może przepisać jednemu pacjentowi jednorazowo maksymalnie:

– ilość produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobu medycznego niezbędną do 360-dniowego okresu stosowania, obliczonego na podstawie określonego na recepcie sposobu dawkowania, przy czym ilość produktu leczniczego na jednej recepcie nie może przekraczać ilości niezbędnej do 120-dniowego stosowania,

– podwójną ilość leku recepturowego, ustaloną zgodnie z przepisami określającymi produkty lecznicze, które mogą być traktowane jako surowce farmaceutyczne stosowane do sporządzania leków recepturowych, z zastrzeżeniem, że w przypadku produktów leczniczych w postaci mazideł, maści, kremów, żeli, past do stosowania na skórę można przepisać dziesięciokrotną ilość leku recepturowego, ustaloną na podstawie tych przepisów, jednorazowo może być wystawionych 16 takich recept niezbędnych pacjentowi na maksymalnie 120-dniowy okres stosowania.

Lekarz i lekarz dentysta może wystawić do 12 recept na następujące po sobie okresy stosowania, nieprzekraczające łącznie 360 dni. Nie dotyczy to produktu leczniczego sprowadzonego z zagranicy, na który nie trzeba uzyskiwać pozwolenia, niezbędnego dla ratowania życia lub zdrowia.

Recepta, na której co najmniej jeden z przepisanych produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobów medycznych, dla którego wydano decyzję o refundacji, ma być wydany za odpłatnością, obejmuje:

+ dane zawarte w recepcie, o których mowa na wstępie;

+ numer poświadczenia, w przypadku korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie przepisów o koordynacji, a w razie braku tego poświadczenia – numer dokumentu uprawniającego do korzystania z tych świadczeń, wystawionego przez właściwą instytucję zagraniczną;

+ numer paszportu albo innego dokumentu ze zdjęciem potwierdzającego tożsamość – w przypadku cudzoziemca niebędącego osobą uprawnioną do świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie przepisów o koordynacji, a w przypadku osoby posiadającej Kartę Polaka – jej numer;

+ identyfikator oddziału wojewódzkiego NFZ właściwy dla miejsca zamieszkania świadczeniobiorcy, a w przypadku:

  1. a) braku miejsca zamieszkania świadczeniobiorcy na terytorium RP – identyfikator oddziału wojewódzkiego NFZ albo identyfikator miejsca pełnienia służby wojskowej,
  2. b) osoby bezdomnej – identyfikator oddziału wojewódzkiego NFZ właściwy dla miejsca zamieszkania osoby wystawiającej receptę albo siedziby świadczeniodawcy,
  3. c) pacjentów nieposiadających dokumentu potwierdzającego prawo do świadczeń opieki zdrowotnej i niebędących osobami uprawnionymi do świadczeń opieki zdrowotnej – symbol „X”;

+ kod uprawnień dodatkowych pacjenta, jeżeli dotyczy;

+ w przypadku osób nieubezpieczonych posiadających prawo do świadczeń opieki zdrowotnej na zasadach określonych w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, odpowiedni identyfikator:

  1. a) „BW” – dla pacjenta posiadającego uprawnienia określone w art. 2 ust. 1 pkt. 2 i art. 54 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (inne niż ubezpieczeni osoby posiadające miejsce zamieszkania na terytorium RP, które mają obywatelstwo polskie lub uzyskały status uchodźcy w RP, ochronę uzupełniającą albo zezwolenie na pobyt czasowy, spełniające kryterium dochodowe, zgodnie z przepisami ustawy o pomocy społecznej, i posiadające decyzję wójta (burmistrza, prezydenta) gminy właściwej ze względu na miejsce zamieszkania, potwierdzającą to prawo),
  2. b) „DN” – dla pacjenta posiadającego uprawnienia określone w art. 2 ust. 1 pkt. 3 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (inne niż wymienione wyżej osoby, które nie ukończyły 18. roku życia posiadające obywatelstwo polskie lub które uzyskały w RP status uchodźcy, ochronę uzupełniającą albo zezwolenie na pobyt czasowy, posiadające miejsce zamieszkania na terytorium RP),
  3. c) „CN” – dla pacjenta posiadającego uprawnienia określone w art. 2 ust. 1 pkt. 4 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (inne niż wymienione wyżej osoby posiadające miejsce zamieszkania na terytorium RP, które są w okresie ciąży, porodu lub połogu posiadające obywatelstwo polskie lub które uzyskały w RP status uchodźcy, ochronę uzupełniającą albo zezwolenie na pobyt czasowy),
  4. d) „IN” – dla pacjenta innego niż ubezpieczony, posiadającego uprawnienia do bezpłatnych świadczeń opieki zdrowotnej, zgodnie z przepisami ustaw: o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, o przeciwdziałaniu narkomanii, o ochronie zdrowia psychicznego, o cudzoziemcach, o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, o Państwowym Ratownictwie Medycznym, o Karcie Polaka, o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób, o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium RP, o repatriacji;

+ symbol państwa odpowiedniego dla instytucji właściwej dla osoby uprawnionej do świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie przepisów o koordynacji;

+ numer identyfikujący receptę nadawany przez system teleinformatyczny usługodawcy lub system, o którym mowa w przepisach ustawy z o systemie informacji w ochronie zdrowia, a w przypadku recepty w postaci papierowej – unikalny numer identyfikujący receptę nadawany przez dyrektora oddziału wojewódzkiego NFZ;

+ odpłatność produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego określoną w następujący sposób:

  1. a) jeżeli produkt leczniczy, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrób medyczny występuje w wykazie ogłoszonym przez ministra zdrowia w jednej odpłatności, osoba wystawiająca receptę może nie wpisać tej odpłatności,
  2. b) jeżeli produkt leczniczy, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrób medyczny występuje w wymienionym wykazie w więcej niż jednej odpłatności, osoba wystawiająca receptę:

– wpisuje symbol „P” w przypadku przepisywania tego produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobu medycznego za najniższą odpłatnością wynikającą z wykazu,

– może nie wpisać poziomu odpłatności w przypadku przepisywania tego produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego za najwyższą odpłatnością wynikającą z wykazu,

– wpisuje odpłatność określoną w wykazie w przypadkach innych niż wskazane wyżej;

+ jeżeli produkt leczniczy, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrób medyczny jest przepisywany poza zakresem refundacji, osoba wystawiająca receptę wpisuje symbol „X” albo 100 proc.;

+ odpłatność może być określona również w następujący sposób:

  1. a) B lub równoważne – dla produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobu medycznego wydawanego bezpłatnie,
  2. b) R lub równoważne – dla produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobu medycznego wydawanego za odpłatnością ryczałtową,
  3. c) 30 proc. – dla produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobu medycznego wydawanego za odpłatnością 30 proc. limitu finansowania,
  4. d) 50 proc. – dla produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobu medycznego wydawanego za odpłatnością 50 proc. limitu finansowania;

+ oznaczenia dotyczące odpłatności nie są wymagane w przypadku recept wystawianych dla pacjentów będących inwalidami wojennymi, osobami represjonowanymi, małżonkami tych osób pozostającymi na ich wyłącznym utrzymaniu, uprawnionymi do renty rodzinnej wdowami albo wdowcami po poległych żołnierzach, zmarłych inwalidach wojennych, osobach represjonowanych, żołnierzami zastępczej służby wojskowej i cywilnymi niewidomymi ofiarami działań wojennych oraz w przypadku recept na leki i środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego sprowadzane z zagranicy dla pacjenta, jeżeli ich zastosowanie jest niezbędne dla ratowania życia lub zdrowia, pod warunkiem, że dany środek jest dopuszczony do obrotu w kraju, z którego jest sprowadzany.

Jeżeli na recepcie przepisano wyłącznie produkty lecznicze niepodlegające refundacji, zawierające substancje psychotropowe z grup III-P i IV-P albo produkty lecznicze zawierające środki odurzające z grupy II-N określone w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii, osoba wystawiająca receptę, oprócz danych określonych na wstępie, zamieszcza na recepcie identyfikator usługobiorcy, o którym mowa w przepisach ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia (PESEL).

Na jednej recepcie w postaci papierowej przepisuje się do pięciu produktów leczniczych gotowych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobów medycznych albo jeden produkt leczniczy recepturowy, a na recepcie wystawionej w postaci elektronicznej – jeden produkt leczniczy, środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrób medyczny.

W przypadku wystawienia więcej niż jednej recepty w postaci elektronicznej osoba wystawiająca może, w celu usprawnienia ich realizacji, połączyć te recepty w pakiet.

Receptę wystawioną w postaci elektronicznej zapisuje się w Systemie Informacji Medycznej. Jej treść nie może być zmieniana. Jeśli treść recepty w postaci elektronicznej wymaga zmiany, osoba, która ją wystawiła, musi anulować receptę w SIM i wystawić nową.

Jeżeli recepta w postaci papierowej została wystawiona błędnie, niezgodnie z ustawą bądź jest niekompletna, osoba, która ją wystawiająca, dokonuje poprawek. Każda poprawka wymaga dodatkowego złożenia własnoręcznego podpisu i odciśnięcia pieczątki albo nadrukowania – przy poprawianej informacji – danych identyfikujących osobę wystawiającą receptę.

W przypadku wystawienia recepty w postaci elektronicznej pacjent otrzymuje informację zawierającą następujące dane:

– klucz dostępu do recepty lub pakietu recept,

– kod dostępu,

– identyfikator recepty,

– datę wystawienia recepty,

– datę realizacji „od dnia”, jeżeli dotyczy,

– imię i nazwisko pacjenta,

– imię i nazwisko osoby wystawiającej receptę,

– numer prawa wykonywania zawodu osoby wystawiającej receptę,

– numer telefonu do bezpośredniego kontaktu z osobą wystawiającą receptę,

– nazwę powszechnie stosowaną (międzynarodową) lub nazwę własną produktu leczniczego albo rodzajową lub handlową nazwę środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobu medycznego lub ich nazwę skróconą, lub skład leku recepturowego,

– postać,

– dawkę,

– ilość,

– sposób dawkowania albo stosowania,

– wskazany termin kontroli lekarskiej, jeżeli dotyczy.

Informację tę pacjent otrzymuje:

– na wskazany w systemie informacji w ochronie zdrowia adres poczty elektronicznej, jeżeli dotyczy,

– na wskazany w systemie informacji w ochronie zdrowia numer telefonu, w formie wiadomości tekstowej zawierającej kod dostępu, oraz informację o wymagalności numeru dokumentu potwierdzającego tożsamość przy realizacji recepty, jeżeli pacjent podał ten numer.

Zgodnie z przepisami ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia, elektroniczna dokumentacja medyczna oznacza dokumenty wytworzone w postaci elektronicznej opatrzone kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem potwierdzonym profilem zaufanym e-PUAP albo z wykorzystaniem sposobu potwierdzania pochodzenia oraz integralności danych w systemie teleinformatycznym udostępnionym bezpłatnie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Recepta jest wystawiana w postaci elektronicznej albo papierowej.

Do 31 grudnia 2025 r. receptę w postaci papierowej wystawia się w przypadku:

– braku dostępu do systemu teleinformatycznego,

– recepty refundowanej dla wystawiającego – pro auctore, jego małżonka, wstępnych i zstępnych w linii prostej oraz rodzeństwa – pro familia.

18 kwietnia 2018 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 13 kwietnia 2018 r. w sprawie recept, opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 745.

Rozporządzenie określa:

– sposób wystawiania i realizacji recept, w tym zakres danych niezbędnych do ich realizacji i wymagania dotyczące potwierdzania realizacji recept,

– budowę i sposób nadawania unikalnego numeru identyfikującego receptę oraz sposób postępowania po nadaniu tego numeru,

– sposób przechowywania recept,

– kody uprawnień dodatkowych pacjentów i wykaz dokumentów potwierdzających te uprawnienia,

– identyfikatory oddziałów wojewódzkich NFZ,

– wymiary i wzory recept wystawianych w postaci papierowej.

Dane określone przepisach ustawy – Prawo farmaceutyczne, zamieszczane na recepcie wystawianej w postaci papierowej, nanosi się na awersie recepty w sposób czytelny i trwały, np. za pomocą wydruku, pieczątki lub naklejki, niebudzący zastrzeżeń co do autentyczności recepty.

Dane dotyczące podmiotu, w którym wystawiono receptę, lub osoby, która wystawiła receptę pro auctore albo pro familia, oraz dane dotyczące osoby wystawiającej receptę są nanoszone na receptę w postaci papierowej za pomocą nadruku, pieczątki lub naklejki przymocowanej do recepty w sposób uniemożliwiający jej usunięcie bez uszkodzenia druku.

Kody uprawnień dodatkowych pacjentów określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

Identyfikatory oddziałów wojewódzkich NFZ określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

W przypadku recept w postaci papierowej dyrektor oddziału wojewódzkiego NFZ nadaje unikalny numer identyfikujący receptę. Budowę tego numeru określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

Po uzyskaniu zakresów liczb będących unikalnymi numerami identyfikującymi recepty w postaci papierowej osoby uprawnione albo świadczeniodawcy zaopatrują się w druki recept w postaci papierowej we własnym zakresie. Możliwy jest również wydruk recepty w trakcie jej wystawiania.

Osoba uprawniona albo świadczeniodawca może złożyć do oddziału wojewódzkiego NFZ wniosek za pośrednictwem podmiotu zajmującego się drukiem recept.

Unikalne numery identyfikujące recepty wystawiane w postaci elektronicznej są nadawane tym receptom przez podmioty wykonujące działalność leczniczą. Sposób budowy tego numeru określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

Wymiary recept w postaci papierowej nie mogą być mniejsze niż 200 mm długości i 90 mm szerokości.

Wzór recepty w postaci papierowej określa załącznik nr 6 do rozporządzenia, a wzór recepty w postaci papierowej na produkt leczniczy posiadający kategorię dostępności Rpw określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.

Na recepcie pro auctore osoba ją wystawiająca może nie zamieszczać, w części dotyczącej pacjenta, danych już naniesionych w postaci nadruku, naklejki lub pieczęci w zakresie danych dotyczących osoby wystawiającej receptę.

Recepta transgraniczna, zawierająca dane określone w ustawie – Prawo farmaceutyczne, a także adres udzielenia świadczenia i oznaczenie państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jest realizowana za pełną odpłatnością.

Dopuszcza się stosowanie druków recept zgodnych ze wzorem obowiązującym przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, jednak nie dłużej niż przez 12 miesięcy od tego dnia.

 

Forum dyskusyjne - napisz komentarz

Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza