5 lipca 2017

Nowe przepisy prawne

PRAWO

14 kwietnia 2017 r. zostało opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 783, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 5 kwietnia 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. 26 kwietnia 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra rozwoju i finansów z 13 kwietnia 2017 r. w sprawie wykazu chorób i ułomności wraz z kategoriami zdolności do pełnienia służby przez kandydata do służby celno-skarbowej oraz funkcjonariusza służby celno-skarbowej, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 831. 27 kwietnia 2017 r. weszła w życie ustawa z 24 lutego 2017 r. o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz ustawy o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, opublikowana w DzU z 2017 r., poz. 767. Zgodnie z przepisami ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, lekarz może stwierdzić zgon na podstawie osobiście wykonanych badań i ustaleń. W uzasadnionych przypadkach lekarz, z wyłączeniem lekarza dentysty, może uzależnić wystawienie karty zgonu od przeprowadzenia sekcji zwłok. Lekarz, z wyłączeniem lekarza dentysty, może wystawić kartę zgonu na podstawie dokumentacji badania pośmiertnego przeprowadzonego przez innego lekarza lub inną uprawnioną osobę, a także na podstawie dokumentacji stwierdzenia trwałego nieodwracalnego ustania czynności mózgu (śmierci mózgu) lub nieodwracalnego zatrzymania krążenia poprzedzającego pobranie narządów.

Stwierdzenie:

1) trwałego nieodwracalnego ustania czynności mózgu (śmierci mózgu),

2) nieodwracalnego zatrzymania krążenia poprzedzającego pobranie narządów następuje po przeprowadzeniu przez lekarzy specjalistów, o których mowa dalej, postępowania zgodnego z aktualną wiedzą medyczną, z uwzględnieniem ustalonego sposobu i kryteriów.

Sposób i kryteria są ustalane zgodnie z aktualną wiedzą medyczną przez specjalistów w odpowiednich dziedzinach medycyny, powoływanych i odwoływanych przez ministra zdrowia.

Minister zdrowia ogłasza je w drodze obwieszczenia, a nie rzadziej niż raz na 5 lat powierza lekarzom specjalistom dokonanie oceny zgodności sposobu i kryteriów postępowania z aktualną wiedzą medyczną.

Trwałe nieodwracalne ustanie czynności mózgu (śmierć mózgu) stwierdza jednomyślnie dwóch lekarzy specjalistów posiadających II stopień specjalizacji lub tytuł specjalisty, w tym jeden specjalista w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii lub neonatologii, a drugi w dziedzinie neurologii, neurologii dziecięcej lub neurochirurgii.

Nieodwracalne zatrzymanie krążenia poprzedzające pobranie narządów stwierdza jednomyślnie dwóch lekarzy specjalistów posiadających II stopień specjalizacji lub tytuł specjalisty, w tym jeden specjalista w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii lub neonatologii, a drugi w dziedzinie medycyny ratunkowej, chorób wewnętrznych, kardiologii, kardiologii dziecięcej lub pediatrii.

Stwierdzenie trwałego nieodwracalnego ustania czynności mózgu (śmierci mózgu) lub nieodwracalnego zatrzymania krążenia poprzedzającego pobranie narządów jest równoznaczne ze stwierdzeniem zgonu.

Zgodnie z nowelizacją przepisów ustawy o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, stwierdzenie trwałego nieodwracalnego ustania czynności mózgu (śmierci mózgu) lub nieodwracalnego zatrzymania krążenia poprzedzającego pobranie narządów następuje w sposób określony w ustawie o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Komórki, tkanki i narządy mogą być pobierane ze zwłok ludzkich po stwierdzeniu zgonu w sposób określony w ustawie o zawodach lekarza i lekarza dentysty w celach diagnostycznych, leczniczych, naukowych i dydaktycznych.

W postępowaniu obejmującym pobieranie i przeszczepianie komórek, tkanek lub narządów od osoby zmarłej nie mogą brać udziału lekarze, o których mowa w ustawie o zawodach lekarza i lekarza dentysty, którzy stwierdzili u tej osoby trwałe nieodwracalne ustanie czynności mózgu (śmierć mózgu) oraz ci, którzy stwierdzili u tej osoby nieodwracalne zatrzymanie krążenia poprzedzające pobranie narządów.

Do czasu ogłoszenia sposobu i kryteriów stwierdzenia trwałego nieodwracalnego ustania czynności mózgu (śmierci mózgu) oraz nieodwracalnego zatrzymania krążenia poprzedzającego pobranie narządów na podstawie przepisów ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty stosuje się kryteria i sposób ogłoszone na podstawie przepisów ustawy o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów.

27 kwietnia 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 21 kwietnia 2017 r. w sprawie zapotrzebowania na szczepionki służące do przeprowadzania szczepień obowiązkowych, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 848.

28 kwietnia 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 24 kwietnia 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kryteriów wyboru ofert w postępowaniu w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 852.

Zmiany zostały wprowadzone w załączniku dotyczącym leczenia szpitalnego – programów lekowych.

28 kwietnia 2017 r. zostało opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 865, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 5 kwietnia 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o leczeniu niepłodności.

29 kwietnia 2017 r. weszła w życie ustawa z 23 marca 2017 r. o zmianie ustawy o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, opublikowana w DzU z 2017 r., poz. 798.

Znowelizowana ustawa wprowadza postanowienia: dyrektywy 2004/23/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 31 marca 2004 r. w sprawie ustalenia norm jakości i bezpiecznego oddawania, pobierania, testowania, przetwarzania, konserwowania, przechowywania i dystrybucji tkanek i komórek ludzkich (Dz. Urz. UE L 102 z 7.04.2004 r., str. 48, ze zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15,

  1. 8, str. 291),

– dyrektywy Komisji (UE) 2015/565 z 8 kwietnia 2015 r. zmieniającej dyrektywę 2006/86/WE w odniesieniu do niektórych wymagań technicznych dotyczących kodowania tkanek i komórek ludzkich (Dz. Urz. UE L 93 z 9.04.2015 r., str. 43),

– dyrektywy Komisji (UE) 2015/566 z 8 kwietnia 2015 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2004/23/WE w odniesieniu do procedur weryfikacji równorzędnych norm jakości i bezpieczeństwa przywożonych tkanek i komórek (Dz. Urz. UE L 93 z 9.04.2015 r., str. 56).

Przepisy ustawy określają zasady:

– pobierania, przechowywania, przeszczepiania i zastosowania u ludzi komórek, w tym komórek krwiotwórczych szpiku, krwi obwodowej oraz krwi pępowinowej, tkanek i narządów pochodzących od żywego dawcy lub ze zwłok,

– testowania, przetwarzania, przechowywania i dystrybucji komórek i tkanek ludzkich,

– donacji, pobierania, gromadzenia, testowania i dopuszczania do obiegu tkanek i komórek przeznaczonych do wytwarzania produktów leczniczych terapii zaawansowanej w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1394/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z 13 listopada 2007 r. w sprawie produktów leczniczych terapii zaawansowanej i zmieniającego dyrektywę 2001/83/WE oraz rozporządzenie (WE) nr 726/2004 (Dz. Urz. UE L 324 z 10.12.2007 r., str. 121, ze zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w ustawie określenie .zastosowanie u ludzi. oznacza zastosowanie tkanek lub komórek na ciele lub w organizmie biorcy oraz zastosowanie pozaustrojowe tkanek lub komórek.

Za pobrane od dawcy komórki, tkanki lub narządy nie można żądać ani przyjmować zapłaty, innej korzyści majątkowej ani korzyści osobistej.

Zwrot kosztów pobrania, przechowywania, przetwarzania, sterylizacji, dystrybucji, przeszczepiania komórek, tkanek lub narządów i zastosowania u ludzi komórek lub tkanek pobranych od dawcy nie jest zapłatą i nie stanowi korzyści majątkowej lub osobistej.

Pobrania komórek, tkanek lub narządów ze zwłok ludzkich w celu ich przeszczepienia albo pobrania komórek lub tkanek w celu ich zastosowania u ludzi można dokonać, jeżeli osoba zmarła nie wyraziła za życia sprzeciwu.

Dopuszcza się przeszczepianie komórek, tkanek lub narządów albo stosowanie u ludzi komórek lub tkanek pochodzących od zwierząt.

Przeszczepianie lub stosowanie, o którym mowa, wymaga uzyskania pozytywnej opinii Krajowej Rady Transplantacyjnej.

Do przeszczepiania lub stosowania stosuje się przepisy dotyczące eksperymentów medycznych.

Komórki, tkanki, narządy mogą być pozyskane w celu przeszczepienia lub komórki, tkanki mogą być pozyskane w celu zastosowania u ludzi z narządów lub ich części usuniętych z innych przyczyn niż w celu pobrania z nich komórek, tkanek albo narządów po uzyskaniu zgody na ich użycie od dawcy lub jego przedstawiciela ustawowego.

W celu gromadzenia, przetwarzania, sterylizacji, przechowywania, dystrybucji, dopuszczania do obiegu lub prowadzenia działalności przywozowej tkanek i komórek przeznaczonych do przeszczepienia lub zastosowania u ludzi są tworzone banki tkanek i komórek.

Wniosek o uzyskanie pozwolenia na wykonywanie czynności, o których mowa wcześniej, jednostka organizacyjna składa do Krajowego Centrum Bankowania Tkanek i Komórek. Pozwolenia udziela minister zdrowia na okres 5 lat.

Bank tkanek i komórek:

– jest obowiązany prowadzić, gromadzić i przechowywać dokumentację dotyczącą podejmowanych czynności dotyczących tkanek i komórek,

– prowadzący działalność przywozową tkanek lub komórek z państwa trzeciego, w tym dokonujący jednorazowego przywozu, jest obowiązany prowadzić, gromadzić i przechowywać dokumentację podejmowanych czynności, obejmującą rodzaje i ilość przywożonych tkanek lub komórek oraz ich pochodzenie i przeznaczenie . przez okres 30 lat od dnia wydania tkanek lub komórek w celu przeszczepienia albo zastosowania u ludzi, w sposób umożliwiający identyfikację dawców i biorców tkanek oraz komórek.

Bank tkanek i komórek oznacza komórki i tkanki w sposób umożliwiający identyfikację ich dawcy za pomocą jednolitego kodu europejskiego najpóźniej przed ich dopuszczeniem do obiegu lub dystrybucją w celu przeszczepienia albo zastosowania u ludzi.

Bank tkanek i komórek, podmiot leczniczy i medyczne laboratorium diagnostyczne oznaczają w sposób umożliwiający identyfikację dawcy za pomocą niepowtarzalnego oznakowania, bez konieczności stosowania jednolitego kodu europejskiego:

– narządy,

– komórki i tkanki:

  1. a) przywożone na terytorium RP w nagłych przypadkach,
  2. b) dystrybuowane bezpośrednio w celu natychmiastowego przeszczepienia lub zastosowania u ludzi przez bank tkanek i komórek, który posiada ważne pozwolenie,
  3. c) przeznaczone do testowania.

Kto bez wymaganego pozwolenia lub wbrew przepisom niniejszej ustawy pobiera komórkę, tkankę i narząd albo przeszczepia komórkę, tkankę i narząd lub stosuje u ludzi komórkę albo tkankę, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

Kierownik podmiotu leczniczego, który wbrew szczególnemu obowiązkowi nadzoru nad tym podmiotem dopuszcza do pobierania komórki, tkanki lub narządu, przeszczepiania komórki, tkanki lub narządu albo stosowania u ludzi komórki lub tkanki bez wymaganego pozwolenia, jak również powziąwszy wiadomość o pobieraniu komórki, tkanki lub narządu, ich przeszczepianiu albo stosowaniu u ludzi bez wymaganego pozwolenia, nie podejmie prawem przewidzianego postępowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności i do lat 3.

Tkanki i komórki przechowywane w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy są oznaczane w sposób umożliwiający identyfikację dawcy za pomocą niepowtarzalnego oznakowania, bez konieczności stosowania jednolitego kodu europejskiego, pod warunkiem że zostaną dopuszczone do obiegu lub dystrybuowane.

4 maja 2017 r. zostało opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 877, obwieszczenie ministra zdrowia

z 12 kwietnia 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie nadania statutu Krajowej Radzie Transplantacyjnej.

5 maja 2017 r. zostało opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 882, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 5 kwietnia 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie zdrowia psychicznego.

5 maja 2017 r. zostało opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 884, obwieszczenie ministra zdrowia z 3 kwietnia 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie warunków bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycji medycznej.

6 maja 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 10 kwietnia 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 815.

8 maja 2017 r. zostało opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 890, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 5 kwietnia 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o konsultantach w ochronie zdrowia.

10 maja 2017 r. zostało opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 912, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 21 kwietnia 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych.

10 maja 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 12 kwietnia 2017 r. w sprawie wskaźników ekonomiczno-finansowych niezbędnych do sporządzenia analizy oraz prognozy sytuacji ekonomiczno-finansowej samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 832.

11 maja 2017 r. weszła w życie ustawa z 23 marca 2017 r. o zmianie ustawy o prawach pacjenta  i rzeczniku praw pacjenta oraz niektórych innych ustaw, opublikowana w DzU z 2017 r., poz. 836.

Pacjent, w tym małoletni, który ukończył 16 lat, lub jego przedstawiciel ustawowy mają prawo do uzyskania od osoby wykonującej zawód medyczny przystępnej informacji o stanie zdrowia pacjenta, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu, w zakresie udzielanych przez tę osobę świadczeń zdrowotnych oraz zgodnie z posiadanymi przez nią uprawnieniami. Dotychczas informacji tych udzielał wyłącznie lekarz.

Pacjent ma prawo do leczenia bólu. Podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych jest obowiązany podejmować działania polegające na określeniu stopnia natężenia bólu, leczeniu

bólu oraz monitorowaniu skuteczności tego leczenia.

Przed nowelizacją prawo do leczenia bólu przysługiwało jedynie pacjentom w stanie terminalnym.

Na życzenie pacjenta przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych może być obecna osoba bliska.

Podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych udostępnia dokumentację medyczną pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu bądź. osobie upoważnionej przez pacjenta.

Po śmierci pacjenta dokumentacja medyczna jest udostępniana osobie upoważnionej przez pacjenta za życia lub osobie, która w chwili zgonu pacjenta była jego przedstawicielem ustawowym.

W wykazie uprawnionych, którym podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych udostępnia dokumentację medyczną, zostali wskazani dodatkowo:

– rzecznik praw pacjenta,

– upoważnione przez podmiot tworzący osoby wykonujące zawód medyczny w zakresie niezbędnym do sprawowania nadzoru nad podmiotem leczniczym niebędącym przedsiębiorcą,

– osoby wykonujące zawód medyczny, w związku z prowadzeniem procedury oceniającej podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o akredytacji w ochronie zdrowia albo procedury uzyskiwania innych certyfikatów jakości w zakresie niezbędnym do ich przeprowadzenia,

– członkowie zespołów kontroli zakażeń szpitalnych.

Dokumentacja medyczna jest udostępniana:

1) do wglądu, w tym także do baz danych w zakresie ochrony zdrowia, w miejscu udzielania świadczeń zdrowotnych, z wyłączeniem medycznych czynności ratunkowych, albo w siedzibie podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych, z zapewnieniem pacjentowi lub innym uprawnionym organom albo podmiotom możliwości sporządzenia notatek i zdjęć,

2) przez sporządzenie wyciągu z niej, jej odpisu, kopii lub wydruku,

3) przez wydanie oryginału za potwierdzeniem odbioru i z zastrzeżeniem zwrotu po wykorzystaniu, na żądanie organów władzy publicznej albo sądów powszechnych, a także w przypadku gdy zwłoka w wydaniu dokumentacji mogłaby spowodować zagrożenie życia lub zdrowia pacjenta,

4) za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej,

5) na informatycznym nośniku danych.

Zdjęcia rentgenowskie wykonane na kliszy, przechowywane przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych, są udostępniane za potwierdzeniem odbioru i z zastrzeżeniem zwrotu po wykorzystaniu.

Dokumentacja medyczna prowadzona w postaci papierowej może być udostępniona przez sporządzenie kopii w formie odwzorowania cyfrowego (skanu) i przekazanie w sposób określony w pkt. 4 i 5, na żądanie pacjenta lub innych uprawnionych organów albo podmiotów, jeżeli przewiduje to regulamin organizacyjny podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych.

Podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych prowadzi wykaz zawierający informacje dotyczące udostępnianej dokumentacji medycznej.

Za udostępnienie dokumentacji medycznej w sposób określony w pkt. 2 i 5 podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych może pobierać opłatę.

Opłatę za udostępnienie dokumentacji medycznej ustala podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych.

Zmianie uległa maksymalna wysokość opłaty za:

– jedną stronę kopii albo wydruku dokumentacji medycznej; aktualnie nie może przekraczać 0,00007 przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale, ogłaszanego przez prezesa GUS,

– udostępnienie dokumentacji medycznej na informatycznym nośniku danych; aktualnie nie może przekraczać 0,0004 przeciętnego wynagrodzenia.

Wysokość opłaty uwzględnia podatek od towarów i usług, jeżeli usługa jest opodatkowana tym podatkiem.

Osoby wykonujące czynności pomocnicze przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych, a także czynności związane z utrzymaniem systemu teleinformatycznego, w którym przetwarzana jest dokumentacja medyczna, i zapewnieniem bezpieczeństwa tego systemu, na podstawie upoważnienia administratora danych są obowiązane do zachowania w tajemnicy informacji związanych z pacjentem uzyskanych w związku z wykonywaniem zadań. Osoby te są związane tajemnicą także po śmierci pacjenta.

Podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych przechowuje skierowania na badania lub zlecenia lekarza przez okres:

– 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym udzielono świadczenia zdrowotnego będącego przedmiotem skierowania lub zlecenia lekarza,

– 2 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym wystawiono skierowanie

– w przypadku gdy świadczenie zdrowotne nie zostało udzielone z powodu niezgłoszenia się pacjenta w ustalonym terminie, chyba że pacjent odebrał skierowanie.

Dokumentacja medyczna przeznaczona do zniszczenia może być wydana pacjentowi, jego przedstawicielowi ustawowemu lub osobie upoważnionej przez pacjenta.

W przypadku zaprzestania wykonywania działalności leczniczej podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych przekazuje dokumentację medyczną uprawnionym podmiotom w sposób zapewniający zabezpieczenie przed jej zniszczeniem, uszkodzeniem lub utratą oraz dostępem osób nieuprawnionych.

Dokumentację medyczną podmiotu zaprzestającego wykonywania działalności leczniczej przejmuje podmiot, który przejął jego zadania.

W przypadku braku takiego podmiotu za przechowywanie i udostępnianie dokumentacji medycznej po zaprzestaniu udzielania świadczeń zdrowotnych odpowiada:

1) podmiot tworzący albo sprawujący nadzór . w przypadku podmiotu leczniczego niebędącego przedsiębiorcą albo instytutu badawczego,

2) podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych, z którym podmiot zaprzestający wykonywania działalności leczniczej zawarł umowę o przechowywanie dokumentacji medycznej – w przypadku podmiotu leczniczego innego niż określony w pkt. 1 oraz praktyki zawodowej wykonywanej przez lekarza,

3) właściwa okręgowa izba lekarska – w przypadku śmierci lekarza wykonującego zawód w formie praktyki zawodowej.

W przypadkach określonych w ustawie o działalności leczniczej organ prowadzący rejestr podmiotów wykonujących działalność leczniczą wzywa podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych podlegający wykreśleniu do wskazania, w wyznaczonym terminie, nazwy (firmy) i adresu podmiotu, z którym zawarł umowę o przechowywanie dokumentacji medycznej.

W razie bezskutecznego upływu tego terminu organ prowadzący rejestr podmiotów wykonujących działalność leczniczą określa sposób postępowania z dokumentacją medyczną na koszt podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych podlegającego wykreśleniu.

W przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie podmiotu odpowiedzialnego za przechowywanie dokumentacji medycznej po zaprzestaniu wykonywania działalności leczniczej za przechowywanie dokumentacji medycznej odpowiada wojewoda.

Przepisów tych nie stosuje się do dokumentacji medycznej prowadzonej w wersji elektronicznej.

Elektroniczna dokumentacja medyczna podmiotu po zaprzestaniu przez niego wykonywania działalności leczniczej jest przechowywana i udostępniana przez jednostkę podległą ministrowi zdrowia w Systemie Informacji Medycznej.

Podmioty odpowiedzialne za przechowywanie i udostępnianie dokumentacji medycznej po zaprzestaniu udzielania świadczeń zdrowotnych, o których mowa na wstępie, mogą zawrzeć umowę o przetwarzaniu danych osobowych pod warunkiem zapewnienia ich ochrony oraz prawa do kontroli zgodności przetwarzania danych osobowych przez podmiot przyjmujący te dane.

W przypadku niedopełnienia obowiązków dotyczących postępowania z dokumentacją medyczną po zaprzestaniu wykonywania działalności leczniczej organ prowadzący rejestr podmiotów wykonujących działalność leczniczą nakłada, w drodze decyzji administracyjnej, na ostatniego kierownika podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych, likwidatora albo syndyka karę pieniężną w wysokości do trzykrotności przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale.

W przypadku praktyk zawodowych lekarzy uchwałę w sprawie nałożenia kary pieniężnej podejmuje właściwa okręgowa rada lekarska.

W ustawie o izbach lekarskich poszerzony został zakres wykonywanych zadań o przechowywanie i udostępnianie dokumentacji medycznej w przypadku, o którym mowa w przepisach ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta.

Izby lekarskie otrzymują z budżetu państwa środki finansowe na pokrycie kosztów czynności administracyjnych związanych z realizacją wymienionych zadań.

Podmioty, które przed dniem wejścia w życie ustawy przechowywały dokumentację medyczną po zaprzestaniu wykonywania działalności leczniczej przez podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych, przechowują ją na dotychczasowych zasadach.

17 maja 2017 r. zostało opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 957, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 21 kwietnia 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych.

22 maja 2017 r. zostało opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 1000, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 11 maja 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów.

26 maja 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 25 kwietnia 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 923.

Zmiana dotyczy zasad waloryzacji odpłatności za pobyt świadczeniobiorcy w sanatorium uzdrowiskowym.

26 maja 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra sprawiedliwości z 20 kwietnia 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu leczniczego dla osób pozbawionych wolności, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 917.

6 czerwca 2017 r. wszedł w życie art. 2 ustawy z 21 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz niektórych innych ustaw, opublikowany w DzU z 2017 r., poz. 992.

22 czerwca 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 27 kwietnia 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie systemu resortowych kodów identyfikacyjnych oraz szczegółowego sposobu ich nadawania, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 999.

1 lipca 2017 r. wchodzi w życie ustawa z 9 marca 2017 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, opublikowana w DzU z 2017 r., poz. 759.

W zakresie diagnostyki mającej na celu rozpoznanie nowotworu złośliwego lub miejscowo złośliwego i leczenia mającego na celu wyleczenie tego nowotworu minister zdrowia, po zasięgnięciu opinii Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji, ogłasza w drodze obwieszczenia zalecenia postępowania dotyczące diagnostyki i leczenia w zakresie świadczeń finansowanych ze środków publicznych, odrębnie dla poszczególnych dziedzin medycyny, opracowane przez odpowiednie stowarzyszenia będące zgodnie z postanowieniami ich statutów towarzystwami naukowymi o zasięgu krajowym, zrzeszające specjalistów w danej dziedzinie medycyny.

Obwieszczenia są ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia.

Dla świadczeniobiorców objętych diagnostyką onkologiczną lub leczeniem onkologicznym świadczeniodawca prowadzi odrębną listę oczekujących na udzielenie świadczenia.

Do listy tej nie stosuje się przepisów dotyczących kryteriów medycznych, jakimi powinni kierować się świadczeniodawcy, umieszczając świadczeniobiorców na listach oczekujących z uwzględnieniem aktualnej wiedzy medycznej.

Przepisów tych nie stosuje się do nowotworów skóry, z wyjątkiem czerniaka skóry.

Świadczeniobiorca, u którego lekarz podstawowej opieki zdrowotnej albo lekarz udzielający ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych stwierdził podejrzenie nowotworu złośliwego lub miejscowo złośliwego, ma prawo do diagnostyki onkologicznej na podstawie karty diagnostyki i leczenia onkologicznego, bez skierowania.

Świadczeniobiorca, u którego:

1) w wyniku diagnostyki onkologicznej stwierdzono nowotwór złośliwy lub miejscowo złośliwy,

2) lekarz udzielający świadczeń szpitalnych lub świadczeń w ramach programów zdrowotnych stwierdził nowotwór złośliwy lub miejscowo złośliwy

– ma prawo do leczenia onkologicznego na podstawie karty diagnostyki i leczenia onkologicznego, bez skierowania.

Świadczeniodawca realizujący leczenie, o którym mowa, wyznacza koordynatora leczenia onkologicznego, do którego zadań należy udzielanie świadczeniobiorcy informacji o organizacji procesu leczenia oraz koordynacja tego procesu, w tym zagwarantowanie współpracy między podmiotami w ramach kompleksowej opieki nad świadczeniobiorcą przez zapewnienie przepływu informacji na wszystkich etapach procesu leczenia.

Kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego wydaje świadczeniobiorcy lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, lekarz udzielający ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych albo lekarz udzielający świadczeń szpitalnych lub świadczeń w ramach programów zdrowotnych.

Oddział wojewódzki NFZ, na wniosek świadczeniodawcy podstawowej opieki zdrowotnej, lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej lub .świadczeniodawcy udzielającego świadczeń z zakresu

ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, świadczeń szpitalnych albo programów zdrowotnych, przydziela zakresy liczb będących unikalnymi numerami identyfikującymi karty diagnostyki i leczenia onkologicznego. Świadczeniodawcy przydzielają te zakresy liczb lekarzom udzielającym u nich świadczeń opieki zdrowotnej.

W przypadku:

– gdy w wyniku diagnostyki onkologicznej nie stwierdzono nowotworu złośliwego lub miejscowo złośliwego, świadczeniobiorca pozostawia kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego u świadczeniodawcy, który wykonywał tę diagnostykę,

– zakończenia leczenia onkologicznego, świadczeniobiorca pozostawia kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego u świadczeniodawcy, który zakończył to leczenie.

W ustawie zrezygnowano ze wskaźnika minimalnego rozpoznawania nowotworów, którego przekroczenie pozbawiało lekarza podstawowej opieki zdrowotnej możliwości wydawania karty diagnostyki i leczenia onkologicznego do czasu ukończenia szkolenia z zakresu wczesnego rozpoznawania nowotworów.

Zmodyfikowany został zakres informacji zawartych w karcie diagnostyki i leczenia onkologicznego. Zrezygnowano m.in. z danych dotyczących objawów oraz danych dotyczących badań diagnostycznych.

Do kart diagnostyki i leczenia onkologicznego wydanych świadczeniobiorcom przed 1 lipca 2017 r. stosuje się przepisy dotychczasowe. Karty, o których mowa wyżej, zachowują ważność. ■

 

Forum dyskusyjne - napisz komentarz

Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza